Dlaczego Brytyjczycy mówią „cheers” i inne kulturowe ciekawostki?

Paula Biez
12 sie
2 minut(y) czytania

🍻 Wprowadzenie

„Cheers” to słowo-wielozadaniowiec w brytyjskim języku codziennym. To nie tylko toast przed drinkiem — to wyraz wdzięczności, forma pożegnania i częsty zwrot kończący e‑mail. Co więcej, jego historia sięga średniowiecza, a użycie odsłania wiele kulturowych niuansów.

1. Pochodzenie słowa „cheers” i jego ewolucja

Słowo pochodzi od starofrancuskiego „chiere”, czyli „twarz, wyraz twarzy” – w średniowieczu oznaczało nastrój, radość lub serdeczne nastawienie (Think English, UK Barcode).
W XVIII wieku słowo zaczęło być kojarzone z towarzyskim piciem i celebracją, a później przeniknęło do codziennego języka jako forma podziękowania (Medium).
Inna teoria sugeruje morskie korzenie – „Cheer ho!” było okrzykiem powitalnym wśród żeglarzy, który później przekształcił się w „cheero”, „cheerio”, aż w końcu w „cheers” (Not One-Off Britishisms).

2. Zastosowania „cheers” w brytyjskim języku

Brytyjczycy używają „cheers” w różnych kontekstach:

Toast przy piciu – klasyczne „cheers!” podczas spotkań towarzyskich czy świętowania.
Wyrażenie wdzięczności – mniej formalna wersja „thank you”, np. za drobną przysługę.
Pożegnanie – często w sklepach lub nieformalnych sytuacjach, w znaczeniu „dzięki i trzymaj się”.
Zakończenie e‑maila – popularne w środowisku zawodowym, nadaje wiadomości koleżeński ton.

3. Dlaczego Brytyjczycy lubią „cheers”?

Uniwersalność – jedno słowo zastępuje kilka zwrotów, upraszczając komunikację.
Tworzenie więzi – szczególnie przy toaście, podkreśla wspólnotowy charakter spotkań.
Dystans emocjonalny – „cheers” jest mniej emocjonalne niż „thank you”, co pasuje do brytyjskiej kultury uprzejmości połączonej z powściągliwością.

4. Regionalne i międzynarodowe warianty

„Cheers” w znaczeniu „dziękuję” jest popularne także w Australii i Nowej Zelandii.
Niektóre teorie mówią o wpływach południowoafrykańskich, gdzie „cheers” było używane jako „goodbye”.
Inne języki mają swoje odpowiedniki toastów: niemieckie „prost”, francuskie „santé”, szkockie „slàinte”, ale w żadnym z nich słowo nie zyskało tak szerokiego zastosowania.

5. Kiedy i jak używać „cheers”?

W pubie lub na spotkaniu – klasyczny toast z podniesieniem szklanki.
Za drobne przysługi – np. ktoś podaje ci długopis: „Cheers!”
Kończąc luźną rozmowę czy mail – idealne w nieformalnych kontaktach.

Unikaj używania „cheers” w formalnych sytuacjach biznesowych z osobami, których dobrze nie znasz.

6. Co to mówi o Brytyjczykach?

Pragmatyzm językowy – jedno słowo pełni wiele funkcji.
Nieformalna uprzejmość – Brytyjczycy wolą subtelne formy grzecznościowe niż przesadny entuzjazm.
Hierarchia społeczna – w bardziej formalnych kręgach „cheers” jako „thank you” bywa uznawane za zbyt potoczne.

📌 Ciekawostki:

W średniowieczu „cheer” oznaczało „dobry nastrój” i nie miało związku z alkoholem.
Zwrot „cheerio” był używany jako pożegnanie w XIX wieku i jest jego krewnym.
W brytyjskich e‑mailach „cheers” stało się popularne jako mniej formalne zakończenie wiadomości.

Podsumowanie

„Cheers” to symbol brytyjskiego pragmatyzmu językowego i kultury społecznej. Łączy funkcje towarzyskie, codzienne i zawodowe, odzwierciedlając cechy, które charakteryzują brytyjski styl bycia: uprzejmość, subtelność i dystans emocjonalny.